Gramer Nazisi: “Hey dostum, kusursuz gramer seksidir!”

Kendilerini Gramer Nazisi diye adlandıranları duymuş muydunuz? Ben çok sevgili Ayşe Karasu’nun HT Pazar’daki “Gramer Nazisi aranıyor!” başlıklı yazısından öğrendim ve fark ettim ki Nazi’nin gramer ırkçılığı yapanı karşısında boynum kıldan incedir, ona her durumda uslu uslu boyun eğebilirim… Neden biliyor musunuz, çünkü kusursuz gramer seksidir ve düzenli olarak yapılan gramer hatası kadar insanın seksapelini zayıflatan, eksilten bir şey yoktur.

Gülenay Börekçi

Gramer Nazisi: “Hey dostum, kusursuz gramer seksidir!”

Geçenlerde çok uzaklarda oturan bir arkadaşım telefon etti, Egoist Okur’daki röportajlarımdan birini okuyup çok beğenmiş ama “Tape hatası olduğunu düşündüğüm bir iki düşük cümle var, söyleyeyim mi söylemeyeyim mi epeyce  düşündüm, sonra aramaya karar verdim” dedi.

Niye o kadar düşündüğünü sordum tabii, sormaz mıyım? Kızanlar oluyormuş böyle şeyler için aradığında, “Yazıda ne dediğim belli nasılsa, birkaç ufak hatadan ne çıkar, okuyan ne demek istediğimi anlıyor ya” falan diyorlarmış. Dedim ki, “Ben kızmam, gene görürsen ve üşenmezsen mail at yahut söyle, minettar kalırım.”

Sanırım bu konuda kibirli biri olmadığım için şanslıyım. Ama emin olun herkes böyle değil. Hatta yazısını yayınlamadan önce düşük cümleleri düzelttiğim, fazlalıkları ayıkladığım için alınganlık edenler bile var. Alınganlık lafın gelişi aslında, bazıları daha ileri gidip öfkeli laflar ederek yazısını geri çekiyor, bazen de küsüyor.

Savrukluğun zirvesi ve sofrada ağız şapırdatmak kadar itici bir şey

Şahsen yazıyla uğraşıp da dil duygusu taşımayanlara, anlamı bütünüyle değiştirebilen inceliklerden habersizmiş gibi davrananlara sinir oluyorum. “Dahi” anlamına gelen ‘de’leri, ‘da’ları bitişik yazanlar, ‘ki’ bağlacını ne yapacağını bir türlü bilemeyenler beni delirtiyor. İnsanın yazarken bazı basit kuralları akılda tutamaması savrukluğun zirvesi gibi geliyor bana, en az sofrada ağız şapırdatmak kadar itici bir şey…

Bir de özgür tabiatlı oldukları için kurallara uymamayı tercih ettiklerini söyleyenler var ki onlara artık söyleyecek hiçbir şey bulamıyorum. Klişe hataların bağımlısı olmanın insanı özgür tabiatlı kılmadığı kesin, değil mi?

Gramer cahilleri neyse de, ben esas gramer tembellerine tahammül edemiyorum. Yani yazdığı yazıyı dönüp ikinci kez okumayanlara… Yaptığı yanlışlar söylendiği halde sonraki yazılarında da aynı yanlışları adeta bir inat ve gurur nişanı gibi karşınıza çıkaranlara… Zeki olup dili önemseyen ama başkalarının yazılarında dalga geçtikleri gramer hatalarını kendi yazılarında nedense görmeyenlere…

Konuyla tam alakalı değil ama aklıma geldi, bir de neye sinir oluyorum biliyor musunuz: Falanca ünlü yazarı ticari ve popülist bulan, kendi yazarlarının Leyla Erbil, Sevim Burak gibi dili dönüştüren ustalar olduğunu, edebiyat anlayışlarını onların temsil ettiğini söyleyen birtakım genç yazarlar var. İşte onların romanlarını, öykü kitaplarını alıp baktığımda dilin nasıl döküldüğünü görünce bu kendini bilmezlik karşısında nutkum tutuluyor. Keşke dili bu büyük yazarların yaptığı gibi eğip bükebilmek için ona çok hakim olmak gerektiğinin farkında olsalardı…

Gramer özürlüler her yerde!

Geçenlerde çok sevgili Ayşe Karasu’nun HT Pazar’daki köşesinden öğrendim; İngilizcede “Grammar Nazi” diye bir terim varmış. Gramer Nazi’leri, sosyal medyada dili hatalı kullananların başına cellat kesiliyorlarmış. “Gramer Zorbası” desem olur mu acaba? Açıkçası bilmiyorum, Nazi de zorba da hoşuma gidecek kelimeler sayılmaz ama demin anlattım ya, dili utanmazca örseleyip bozanlar, katledenler de hoşuma gitmiyor.

Hem sadece sosyal medya mı, gramer özürlüler her yerdeler… Mesela geçen yılın yayıncılık fenomeni Fifty Shades of Grey (Grinin 50 Tonu) bu açıdan resmen dökülüyordu.

Burnundan kıl aldırmayan kültür abideleri İngilizlerin memleketinde böyle bir roman -hem de saygıdeğer mi saygıdeğer bir yayınevi olan Penguin tarafından- yayınlanabildiğine göre durum hakikaten vahim demektir.

Bizdeyse işler daha da beter. Ünlü bazı edebiyatçıların yapıtlarında korkunç hatalar bulabiliyor insan. Editörler uyuyor mu, yayınevi yöneticileri yüzleri kızarmadan insan içine nasıl çıkıyor gibi sorular üşüşüyor zihnime. Hepsi de cevapsız kalmaya mahkum. Ne hazin ki bu gramer meselesini umursayanlara hakikaten nadir rastlanıyor. 

Eh, bu durumda benim de Nazi’nin gramer ırkçılığı yapanı karşısında boynum kıldan ince oluyor, ona uslu uslu boyun eğmekten ve desteklemekten başka çarem kalmıyor. 

Son olarak… Gramer cahillerine ya da tembellerine söyleyecek bir sözüm daha var: Kusursuz gramer seksidir. Daha beteri, gramer hataları kadar insanın seksapelinden eksilten bir şey yoktur.

Her neyse, Ayşe Karasu’nun aşağıda küçük bir bölümünü göreceğiniz yazısını okuyun. Bildiğiniz, tanıdığınız bir gramer nazisi grubu varsa bana haber vermeyi de ihmal etmeyin…

Gülenay Börekçi

Gramer Nazileri’nin işareti: Gamalı Harf.

Gramer Nazisi aranıyor!

Ayşe Karasu’nun HT Pazar’daki köşesinden…

Facebook’taki “The British Grammar Nazis” sayfasında abuk sabuk yazımları, heceleme hatalarını afişe eden bir grup var. İşte paylaştıkları bir bilgi: Prof. Henry Brubaker adlı araştırmacı, küçük gramer hatalarını görme yeteneği olan insanların mükemmel bireyler olduğunu tespit etmiş. Brubaker’in araştırmasına göre “Şu kelimede neden kesme işareti yok” diye çıkışma cesareti olanlar, aslında herkesten daha iyiymiş. Noktalama, heceleme konusunda mükemmeliyetçi davranan bu “entelektüel ve etik” bakımından üstün insanlara “ukala ve küstah” demek haksızlıkmış. Gramer takıntısı olan insanlar da dili koyverirse, uygarlık filan kalmaz, ortalık çamur deryasına dönermiş.

Brubaker’in sözlerinden de anlaşılacağı üzere bu Gramer Nazileri, birer nefret nesnesi. Ben de Gramer Nazisi olabilirdim dedim ama, ılımlı cinsinden. Asla şiddet ve zorbalığa başvurmazdım. ABD’de bir kamu kurumunun tabelasındaki “and” sözcüğünde “d” harfi olmadığı için eline düdüklü tencereyi alıp, “İçinde bomba var, o d’yi koymazsanız, tabelayı havaya uçururum” diye kapıya dayanan Amerikalı kadar obsesif değilim.