Proust’tan Salinger’a iştah açan -veya kapatan- yemekler
Tasarımcı ve yazar Dinah Fried’ın Fictitious Dishes: An Album of Literature’s Most Memorable Meals (Kurmaca Yemekler: Edebiyatın En Hatırlanan Yemeklerinden Bir Albüm) adlı kitabını yine önce Maria Popova’nın Brainpickings’inde gördüm. Bakmasam olmazdı. Fried tasarımcılık ve yazarlığın dışında fotoğrafçı ve aşçıymış aynı zamanda. Bu gördüğünüz yemekleri de zaten o pişirmiş, sofra düzenlerini falan o tasarlamış.
Edebiyattan unutulmaz yemekler
Tabii bazılarını pişirmekte pek zorlanmadığını, mesela Kafka’nın Dönüşüm’ü için tasarladığı yemeği “pişirmek” ne kelime düpedüz yıkıcı performans sanatından minik bir örnek sergilediğini söylemek isterim. Çöp kutusuna dalmış ve bulduğu her şeyi çıkarıp bulamaç yapmış. Bir hamamböceğinin sevdiği tarzda!
Ben esas Frances Hodgson Burnett’ın Gizli Bahçe’si için hazırladığı yemeği iştah açıcı buldum. Hatta yedi sekiz aydır sağlık sebepleriyle yiyemediğim patateslerden ötürü bayağı bir aklım kaldı, rüyama girebilir. Maurice Sendak ve Sylvia Plath spesiyaliteleri de hiç fena değil. Heidi’nin İsviçre usulü tereyağlı peynirli ekmeğini de alabilirim. Yanında koca bir bardak sütle… Oliver Twist tarzı yetimhane bulamacı? Yok, Charles Dickens onu romanda çok fena tarif ediyor, istemem. Gonzo gazeteciliğin üstadı Hunter S. Thompson’un Fear and Loathing in Las Vegas’ındaki portakallar ve sigaralar? Ben sigarayı bıraktım ama içene karışamam, niçin olmasın? Proust kurabiyeleri? Açıkçası, onlar daha leziz görünebilirdi.
Her neyse, kitapta Fried her fotoğrafın altına ilgili kitaptan bir pasaj ve yazarıyla lgili ufak tefek bilgiler yerleştirmiş. Bir de tarif elbette. Bir yemek kitabı tarifsiz olabilir mi? (Kitap elime geçmedi henüz, geçerse ve çok enteresan bir şey bulursam paylaşırım.)
Gülenay Börekçi
Yazar yemekleri albümü
Subscribe
0 Comments
oldest