Rocio Bonilla: “Her öpücük eşsizdir”

Küçük kahramanımız akıllı. Kırmızı uğurböceklerini, mavi gökyüzünü ve sarı muzları nasıl resimleyeceğini çok iyi biliyor. Penguenlerin, gorillerin hatta havai fişeklerin resmini yaparken de bin çeşit renk kullanıyor. Fakat sıra bir öpücük çizmeye gelince, işler karışıyor… Çünkü öpücüğün ne renk olduğunu bilmiyor!

İspanyol yazar-illüstratör Rocio Bonilla’nın farklı renklerin duygularımız üzerindeki etkilerini anlattığı şiirsel kitabının konusu bu. Bonilo resim yapmayı çok seven bir kız çocuğuyla birlikte “Öpücük ne renktir?” sorusunun peşine takılıyor ve okuru renklerden doğaya, duygulardan tatlara uzanan eğlenceli bir yolculuğa çıkıyor. İşte, “Öpücük Ne Renktir?” adlı bu çok tatlı kitabın yazarıyla kısa röportajımız…

Rocio Bonilla: “Her öpücük eşsizdir”

Kitaplarınızı hazırlarken, nelerden ilham alıyorsunuz?

Bir resimli kitap için gereken ilham, herhangi bir yerden gelebiliyor. İşittiğim bir cümle veya manava giderken yolda şahit olduğum bir olay… Eskiden en büyük ilham kaynağım, çocuklarımdı, kitaplarımı onların düşünme biçimlerini, yaşamı algılayışlarını, olaylara gösterdikleri tepkileri gözlemleyerek yaratıyordum. Tabii şimdi üçü de artık birer yetişkin.

Peki, “Öpücük ne renktir?” diye sorsam?

Ne zor bir soru bu! (Gülüyor.) Her öpücük eşsizdir ama bence benim öpücüklerim çoğunlukla pembe veya kırmızı. Yeşil veya mavi de olabiliyorlar. Sanırım tüm öpücüklerim aynı renk değil, zamana veya öptüğüm kişiye göre değişiyor.

Çocuklar seviyor mı kitaplarınızı?

Başka ülkelerdeki okurlarımın düşüncelerini bilmiyorum ama İspanya’daki küçük okurlarımın sevdiğini hissediyorum. Bir kere onlardan sürekli eğlenceli ve tatlı mesajlar geliyor, posta yoluyla kendi çizimlerini yollayanlar bile oluyor. Mesela “Öpücük Ne Renktir” ilk çıktığında öpücüğün rengini, kendi çizdikleri resimler aracılığıyla gösterdiler. Annelerin heyecanı da çok güzel tabii ama ben öncelikle çocuklar için yazıp çiziyorum. Onların inanılmaz yaratıcılıklarından ve müthiş dünyalarından çok etkileniyorum.

Genç yazarlara ne tavsiye edersiniz?

Kanımca çok temel iki nokta var: Birincisi insanın kendine ve ürettiği işe inanması, ikincisiyse çok çalışması.

Gülenay Börekçi